Sonra teknik direktörlük yılları, ben kendi adıma futbol dışına çıkmayan, kendi doğrularını hayata geçirmeye çalışan, başarılı ya da başarısız ama tutarlı duruş sergileyen biri olarak hatırlıyorum.
Peki sonra ne oldu bu ‘adam’a.
Daum’un fenerbahçe’den ayrılışı sırasında yaşanan rezillikler, bir büyük kulübe yakışmayacak şekilde ‘’ben kovmam sen git, ben gitmem sen kov kavgaları’’. Ardından Teknik direktör olarak takımın başına geçip, 1 sene içinde ‘’bu takımın transfere ihtiyacı yok’’ demecinden son yılların en pahalı transferlerinin gerçekleştirildiği bir takımın kurulmasına geçiş. Ve her iki durumda da tek yetkilinin aynı insan olması. bu durumdan ve takımın gidişatından memnun olmayan hep destek tam destekçilerin sezon başında ortaya koydukları tavrı aşağıda resim özetliyordu zaten..
Aykut Kocaman son yıllarda yaşadığı erozyonun şu anda doruk noktasına gelmiş durumda. Sene içinde ligi, takımları geren penaltı yorumları, karşı takımı hedef gösterici tavırlarından sonra artık onu seven sevmeyen herkes belirli bir mesafe koymuştu sanırım Aykut Kocaman’a. Hele ki hayata hangi fanatik gözlüklerle bakıyor olsun adamlığından, centilmenliğinden, beyefendiliğinden şüphe etmeyeceği Şenol Güneş’e karşı o tavrı. Saraçoğlu’ndaki o maçta yaşananlar biraz olsun yüzünü kızarttı ama ne yazık ki kendine getiremedi sanırım.
Bugün yorumlarını okuduğum insan artık gözleri kararmış, doğrusu kaybetmiş bir insan görüntüsü. Düne kadar bizim üzerimizde oyunlar oynanıyor federasyon doğru olanı yaptı, hemen karar verilemez diyen Aykut Kocaman bugün, bizi süründürmesinler karar versinler artık diyebiliyor. Utanmadan. Yavuz hırsızlık yakışmıştır fenerbahçe’ye her zaman, ama Aykut’a yakışmıyor.
Aykut Kocaman’ın bu değişimi bu hepimize ders olmalı bence. Bu bir ‘körlük’tür. Hayatı sadece kendi çıkarların doğrultusunda görmek, değerlendirmektir. Üzülmemek elde değil. yazık..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder